اشک، ادای احترام در بازار پاریس به نام ملکه

ملکه فقید که روز پنجشنبه در سن 96 سالگی درگذشت، بیش از هر کشور خارجی دیگری از فرانسه دیدن کرد و با 10 رئیس جمهور فرانسه که در طول 70 سال سلطنت او به نوبت در کاخ الیزه حضور داشتند، ملاقات کرد.

مکرون روز جمعه در یک پیام ویدئویی به زبان انگلیسی گفت: الیزابت دوم بر زبان ما تسلط داشت، فرهنگ ما را دوست داشت و قلب ما را لمس کرد. ما از محبت عمیق او به فرانسه سپاسگزاریم.»

ملکه آخرین بار از پنج سفر دولتی خود به فرانسه را در سال 2014 به مناسبت هفتادمین سالگرد فرود در D-Day انجام داد. او با توقف در پاریس در پایان سفر، از پلاکی در بازار گل که به افتخار او نامگذاری شد، پرده برداری کرد.

ملیساندر سامنزی، صاحب Cité des fleurs، یک غرفه گل توسط سه نسل از خانواده او اداره می شود.

او در حالی که تصویر ملکه در حال بازدید از غرفه خود را در کنار فرانسوا اولاند، رئیس جمهور سابق فرانسه و آن هیدالگو، شهردار پاریس، در دست داشت، گفت: «مردم بریتانیا برای گل‌ها و به خصوص ملکه جایگاه نرمی دارند.»

او گفت: “مردم بریتانیا همیشه از دیدن این تصویر هنگام گشت و گذار در بازار خوشحال می شوند.” ملکه فرانسه را دوست داشت و فرانسه هم دوستش داشت.»

الیزابت برای اولین بار یک شاهزاده خانم 22 ساله بود marché aux fleurs در مرکز پاریس در سال 1948، یک سال پس از ازدواج او. او خاطرات خوشی از بازار کوچک عجیب و غریب را حفظ می کرد île de la Cité، چند قدم دورتر از کلیسای نوتردام.

فرانسوا، یکی از مشتریان دائمی بازار گل، با یادآوری برخورد تصادفی خود با الیزابت جوان در سال 1948، می گوید: “هنوز هم او را به همان شکلی که در آن روز به نظر می رسید تصور می کنم – انگار درست روبروی من بود.”

فرانسوا که در آن زمان نوجوانی بود، قرار ملاقات با دوستان مدرسه‌اش را در سواحل رود سن ترتیب داده بود، غافل از اینکه ملکه آینده انگلستان در حالی که اولین پسرش چارلز را باردار بود، با کشتی به سمت رودخانه در قلب پاریس خواهد رفت.

او به یاد می آورد: «مردم زیادی در رودخانه سن بودند که من هرگز دوستانم را پیدا نکردم. “اما من در عوض ملکه را دیدم!”

فرانسوا با تأمل در سلطنت طولانی الیزابت، بر لطف، درایت و دیپلماسی او تأکید کرد. او گفت: «امروز غم و اندوه زیادی دارم. در واقع، من فکر می‌کنم که تمام دنیا غمگین هستند.»

بازدیدکنندگان غمگین شامل زوج آمریکایی مایکل و دینا گارینگر از نیومکزیکو بودند که در مقابل عکس ملکه در خارج از ساختمان مکث کردند. Cité des fleurs.

دینا گارینگر، که سلطنت طولانی ملکه به او کمک کرد ایالات متحده و قدرت استعماری سابقش به هم نزدیکتر شوند، گفت: “از شنیدن این خبر بسیار ناراحت شدیم، او در آمریکا بسیار مورد علاقه و احترام بود.”

شوهرش گفت: «ما هرگز بریتانیا را بدون ملکه نشناختیم» و افزود که او «کمی نگران آینده سلطنت» بدون الیزابت است.

در چند قدمی آن، بریتانیایی ها آن و دخترش مری جین بیهوده به دنبال پلاکی بودند که ملکه در سال 2014 از آن رونمایی کرد و به گفته مغازه داران محلی، از آن زمان به سرقت رفته است. آن‌ها به تابلوی دیگر و محتاط‌تر رو به رود سن رضایت دادند که نام الیزابت را نیز بر خود دارد.

آنی که با دخترش از خانه شان در حومه پاریس سفر کرده بود تا بتوانند به ملکه ادای احترام کنند، گفت: “من عاشق این بازار کوچک هستم، بسیار شیرین است، مانند یک باغ انگلیسی در قلب پاریس.” او گفت: “ما احساس می کردیم که باید به اینجا بیاییم.”

مری جین در حالی که دسته گلی را در دست داشت که قصد داشتند بعداً در روز به سفارت بریتانیا بیاورند، افزود: “ما فکر می کردیم او شکست ناپذیر است.”

این جوان دوتابعیتی، در حالی که چشمانش پر از اشک بود، گفت: “من در خانواده ای بزرگ شدم که ملکه را دوست داشتند.” من هرگز مادربزرگ انگلیسی ام را ندیدم و ملکه برای من مانند یک مادربزرگ قلب بود.”

میشل هوگو، فروشنده محلی گل، اگرچه کمتر تحت تاثیر مرگ ملکه قرار گرفته است، گفت که مرگ او پایان یک دوره است – همانطور که ماکرون در پیام خود گفت، احساس عجیبی از “تهی بودن” به جای گذاشت.

او توضیح داد: «ملکه های زیادی در سراسر جهان وجود دارد، اما وقتی یکی گفت «ملکه»، فوراً به او فکر می کنید.

او در پاسخ به این سوال که چرا الیزابت دوم در فرانسه تا این حد محبوب بود، گفت: «شاید به این دلیل که او هم فرانسوی زبان بود و هم فرانکوفیل بود، به دلیل طول عمر زیادش، یا به این دلیل که او ملکه خودمان نبود – بالاخره ماری آنتوانت را گیوتین کردیم»!

هنگامی که ملکه در سال 2014 از بازار بازدید کرد، هوگو مغازه خود را با بهترین گیاهان و گل ها تزئین کرد، که در روزهای قبل از دادن آنها خودداری کرده بود. او به یاد می آورد: “من به مردم می گفتم، “شما می توانید آنها را بخرید، اما تا زمانی که ملکه آنها را نبیند، نمی توانید آنها را داشته باشید.”

مهمتر از همه، هوگو دیوانگی و هیجان لحظه را به یاد آورد، و آرامش متضادی را که الیزابت از خود بیرون داد: “او آرام بود و لبخند می زد – این نگاهی است که تا مدت ها پس از مرگش با ما خواهد ماند.”