لیزبث آلبرشت، کارمند کهنه کار WHO در درخواست 178 میلیون دلار برای حمایت از کمک های بشردوستانه در سراسر هفت کشور آسیب دیده در منطقه شاخ بزرگ، هشدار داد که وضعیت بدتر از هر چیزی که دیده بود در بیش از دو دهه در جیبوتی، اتیوپی، کنیا، سومالی، سودان جنوبی، سودان و اوگاندا.
این 48 میلیون نفر شامل 129000 نفر می شود که با فاجعه روبرو هستند. و فاجعه، یعنی آنها هستند مواجهه با گرسنگی و به معنای واقعی کلمه به مرگ در چشمان نگاه می کند،” ام‌اس. آلبرشت به خبرنگاران در ژنو گفت. کسانی که بیشتر در معرض خطر هستند، هم در سودان جنوبی و هم در سومالی زندگی می کنند.
او با اشاره به شاخص ارزیابی ناامنی غذایی که بشردوستانه برای ارزیابی سطح کمک ها از آن استفاده می کنند، گفت: “شما می توانید در مورد سطوح IPC و همه اینها صحبت کنید، اما معنای آن همین است.”
شیوع بیماری
به گفته WHO، علاوه بر بحران گرسنگی چشمگیر، منطقه هرگز شاهد چنین تعداد بالای شیوع بیماری گزارش شده در این قرن نبوده است.
“همه هفت کشور در حال مبارزه با سرخک هستند، یک بیماری کشنده، خانم. البرشت گفت، قبل از اینکه به این نکته اشاره کند که چگونه افرادی که از سوء تغذیه رنج می برند نسبت به کسانی که به اندازه کافی غذا دارند، در برابر بیماری آسیب پذیرتر هستند.
“چهار کشور در حال مبارزه با وبا هستندسودان جنوبی یکی از آنهاست. آنها فقط شیوع بیماری را اعلام کردند. مالاریا که می دانیم در این منطقه بومی است و بزرگترین دلیل برای مشاوره (پزشکی) باقی مانده است، واقعاً در حال افزایش است.
دنگی اولین بار در پایتخت سودان
منطقه شاخ بزرگ همچنین در چنگال شیوع همزمان هپاتیت، مننژیت و دانگ است. برای اولین بار اعلام شد در ماه فوریه در خارطوم.
فراوانی شیوع این بیماری ها است مستقیماً با این رویدادهای شدید آب و هوایی و تغییرات آب و هوایی مرتبط استاین مقام سازمان جهانی بهداشت گفت. من تقریباً 25 سال است که در این منطقه کار می کنم و خاموش می کنم – و از نظر شرایط اضطراری انباشته شده، این وضعیت به همان بدی است که تا به حال دیده ام.”
در پاسخ به وضعیت اضطراری، آژانس بهداشت سازمان ملل متحد قصد دارد از درخواست 178 میلیون دلاری خود برای افزایش درمان افرادی که از عوارض پزشکی مرتبط با سوء تغذیه شدید رنج می برند، استفاده کند.
کلینیک های سیار
درخواست WHO همچنین کمک خواهد کرد تا اطمینان حاصل شود که سیستم بهداشتی با ارائه کلینیک‌های بهداشتی سیار از هم نمی‌پاشد، زیرا جوامع شبانی به طور فزاینده‌ای مستاصل خانه‌های خود را ترک می‌کنند و به شهرها می‌رسند.
خانم خانم گفت: “ما باید هر کاری که ممکن است برای کنترل این شیوع بیماری انجام دهیم.” آلبرشت. ما می دانیم که چگونه وبا را کنترل کنیم، آنچه ما واقعاً به منابعی برای افزایش آن نیاز داریم.»
