این گونه مارمولک برای مقابله با هواپیماهای پر سر و صدا ارتش ایالات متحده استرس می خورد

برای خبرنامه علمی تئوری شگفت انگیز CNN ثبت نام کنید. با اخبار مربوط به اکتشافات جذاب، پیشرفت های علمی و موارد دیگر، جهان را کاوش کنید.

CNN
–

زندگی در محله ای با سر و صدای زیاد می تواند شما را عصبانی کند، به خصوص اگر مارمولکی باشید که فقط چند اینچ طول دارد.

جای تعجب نیست که مارمولک هایی که در معرض آلودگی صوتی ناشی از جت های جنگنده در ارتفاع پایین قرار دارند، به استرس خواری متوسل شده اند.

دم شلاقی شطرنجی کلرادو (Aspidoscelis neotesselatus) – مارمولک‌های راه راه و طرح‌دار که فقط در جنوب شرقی کلرادو زندگی می‌کنند – یک گونه کاملاً ماده هستند که به صورت غیرجنسی تولید مثل می‌کنند. آنها همچنین صدای قابل توجهی از پروازهای ارتش ایالات متحده را تحمل می کنند.

هنگامی که محققان اخیراً نمونه‌های خون این مارمولک‌ها را بررسی کردند، سطح استرس بالا را از این مارمولک‌ها تشخیص دادند. مارمولک ها همچنین یک استراتژی مقابله ای داشتند: کمتر حرکت می کردند و بیشتر می خوردند.

دانشمندان روز چهارشنبه در مجله Frontiers in Amphibian and Reptile Science گزارش دادند که با خوردن میان وعده در طول پروازهای پر سر و صدا، مارمولک ها احتمالاً انرژی از دست رفته در طی واکنش های متابولیکی به استرس را دوباره پر می کنند.

مگن کپاس، سرپرست تیم تحقیق، دانشجوی دکترا در دانشگاه ایالتی یوتا، در بیانیه‌ای گفت: «ما نشان می‌دهیم که اختلالات صدا تأثیرات فیزیولوژیکی قابل اندازه‌گیری روی دم شلاقی شطرنجی کلرادو دارد.» ما همچنین نشان می‌دهیم که آن‌ها تا حدودی انعطاف‌پذیر هستند و ممکن است تا حدودی این را جبران کنند،» با تغییر میزان غذا خوردن و حرکت آن‌ها در هنگام نزدیک شدن هواپیما.

تریسی لانگکیلد، پروفسور زیست شناسی و رئیس Verne M. Willaman در کالج علوم Eberly دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا، به CNN گفت: “من این مطالعه را بسیار جالب دیدم.”

Langkilde که در این مطالعه شرکت نداشت، گفت: “علاقه فزاینده ای به اثرات سر و صدا بر روی حیوانات بومی وجود دارد.” اما تحقیقات در این زمینه عمدتاً بر روی پرندگان متمرکز است.

تحقیقات Langkilde پاسخ های استرس را در قورباغه های چوبی بررسی می کند که سطوح بالایی از صدای ترافیک را در نزدیکی حوضچه های کنار جاده ای که در آن زاد و ولد می کنند، تجربه می کنند.

او گفت: “دیدن چیزی در مورد مارمولک ها درک ما را از این که چگونه سر و صدا بر گونه های بومی ما به روش های بسیار مهمی تأثیر می گذارد، گسترش می دهد.”

در آسمان بر فراز زیستگاه های مرتعی که دم شلاقی شطرنجی آن را خانه می نامند، هواپیماهای نظامی حضور مکرر دارند. برد این مارمولک تا پایگاه نظامی فورت کارسون ارتش ایالات متحده در کلرادو اسپرینگز، که 212 مایل مربع (550 کیلومتر مربع) را پوشش می دهد و چندین جمعیت از مارمولک را در بر می گیرد، گسترش می یابد. فورت کارسون تامین کننده اصلی این تحقیق بود.

بر اساس این مطالعه، جت های جنگنده و هواپیماهای ترابری همراه با هلیکوپترهای بلک هاوک، آپاچی و شینوک، اغلب در فاصله 20000 فوتی (6100 متری) از سطح زمین به پرواز در می آیند.

در مواقعی که هیچ پروازی وجود نداشت، خوانش های زمینی بالاتر از 56 دسی بل (dB) نبود، تقریباً به اندازه صدای زمزمه یخچال. در مقایسه، خوانش زمین در طول پرواز به 112 دسی بل افزایش یافت – بلندتر از یک چکش جک و درست بالاتر از میانگین آستانه درد برای انسان.

در طول فصل تولید مثل دم شلاقی شطرنجی در سال 2021، دانشمندان ده ها مارمولک را در طول پرواز مشاهده کردند. آنها مارمولک ها را گرفتند، وزن کردند و اندازه گرفتند و نمونه خون 82 ماده را جمع آوری کردند. محققان همچنین با استفاده از یک دستگاه سونوگرافی قابل حمل برای تعیین اندازه و تعداد تخم‌ها قبل از علامت‌گذاری و رها کردن حیوانات، بررسی کردند که آیا مارمولک‌ها حامل تخم هستند یا خیر.

تجزیه و تحلیل نمونه‌های خون نشان داد که سطوح هورمون استرس کورتیزول و افزایش تولید کتون‌ها، که ترکیبات انرژی‌سوز مرتبط با استرس شدید هستند، افزایش یافته است. پروازهای هوایی همچنین علاقه مارمولک‌ها را به غذا افزایش داد، به طوری که مارمولک‌ها بیشتر از زمان غیبت هواپیما به غذا خوردن می‌رفتند. مطالعات دیگر نشان داده‌اند که حیوانات در پاسخ به صدای مخرب مانند مارمولک‌ها «یخ می‌زنند». دانشمندان در این مطالعه نوشتند، اما رفتار تغذیه مارمولک‌ها «کاملاً بدیع» است، زیرا اکثر تحقیقات قبلی نشان می‌دهند که آلودگی صوتی معمولاً باعث می‌شود حیوانات کمتر غذا بخورند.

Layne Sermersheim، یکی از نویسندگان، کاندیدای کارشناسی ارشد در دانشگاه ایالتی یوتا، در بیانیه ای گفت: «غذاهای جبرانی به افراد اجازه می دهد تا سطح انرژی خود را در طول یک رویداد استرس زا حفظ کنند. این مهم است زیرا متابولیسم، فعالیت بدنی، سرمایه گذاری در تولید مثل و پاسخ های هورمونی نیاز به انرژی دارند.

در انسان، استرس مداوم همچنین می تواند سطح کورتیزول را افزایش دهد که می تواند منجر به افزایش اشتها و استرس خوری شود. چنین رفتارهایی گاهی حتی پس از فروکش کردن استرس اولیه نیز ادامه می یابد.

به گفته نویسندگان، در مورد مارمولک ها، اگر خلبانان از مکان هایی که مارمولک ها در طول فصل تولید مثل در آنجا جمع می شوند اجتناب کنند، استرس ناشی از پل هوایی کاهش می یابد. راه حل دیگر می تواند پرواز به اندازه کافی بلند باشد تا صدا را در سطح زمین زیر 50 دسی بل کاهش دهد.

تعداد فزاینده ای از شواهد نشان می دهد که آلودگی صوتی انسان حیات وحش را در خشکی و اقیانوس ها مختل می کند. می تواند بر حجم و فرکانس صداهای حیوانات تأثیر بگذارد و ممکن است رفتار تولیدمثلی آنها یا جایی که آنها برای شکار انتخاب می کنند تغییر دهد.

لانگکیلد گفت: «اگرچه استرس خواری – این اولین باری است که می‌دانم کسی این تأثیر را در پاسخ به استرس‌های انسانی در این زمینه پیدا کرده است». او افزود، در حالی که خوردن بیشتر برای جبران سریع از دست دادن انرژی ناشی از استرس منطقی است، باید دید که چگونه این رفتار می تواند در دراز مدت بر جمعیت مارمولک ها تأثیر بگذارد.

لنگکیلد گفت: «درک پیامدهای این انطباق‌ها واقعاً مهم است اگر بخواهیم واقعاً پیامدهای آن را درک کنیم.