راه تحميل از كد تراف است؟

فرارو- در چند روز گذشته برخی از سیاستمداران و روشنفکران نزدیک به قدرت که سکوت کرده بودند بر اساس نیاز به اصلاحات در کشور مطالباتی را مطرح کردند.

فرار کنید، در بحبوحه ناآرامی ها همواره انتقاداتی مبنی بر نبود هوش سیاسی نزدیک به جریان قدرت مطرح می شد، اما در روزهای اخیر به تدریج شاهد اتخاذ مواضع انتقادی و لزوم انجام اصلاحات اساسی در کشور. به عنوان مثال، محمدباقر قالیباف در نشست روز یکشنبه (25 فروردین) ابراز امیدواری کرد که هر چه زودتر امنیت در کشور به طور کامل برقرار شود تا تغییرات مشروع و ضروری در جهت حکومت داری جدید در عرصه های اقتصادی، اجتماعی و … عرصه های سیاسی در چارچوب نظام سیاسی جمهوری اسلامی آغاز می شود. علی لاریجانی، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و رئیس سابق مجمع نیز اخیراً از لزوم شنیدن صدای طرف مقابل صحبت کرده و گفته شاید در برخی از سخنان آنها حرفی از حقیقت وجود داشته باشد.

علاوه بر قالیباف و لاریجانی، اخیراً افراد دیگری مانند محمدرضا بهنار، دبیرکل جامعه اسلامی مهندسین و عزت الله ضرغامی، وزیر میراث فرهنگی و گردشگری بر اصلاح نگرش و اعمال برخی تغییرات تاکید کرده اند. اما شاید مهمترین موضع مربوط به جلال رشیدی کوچی، نماینده مرودشت و عضو کمیسیون داخلی مجلس باشد که به صراحت تاکید کرده است که «قدرت تصمیم گیری نظام در ایجاد برخی اصلاحات است. اما جو آتش زا است. منتظریم فضا آرام شود تا بتوانیم این اقدامات را انجام دهیم.

از قرائن معلوم می شود که روشنفکران سیاسی نزدیک به جریان قدرت به این اجماع رسیده اند که اصلاحات و تغییراتی در چارچوب نظام ضروری است. اما در مورد اینکه چه تغییرات و اصلاحاتی باید صورت گیرد، عنوان مسائل اساسی و ضرورت باقی است. ضرورت پرداختن به آن برای آینده جامعه ایران بسیار حیاتی به نظر می رسد. مشکل این است که اگر قرار است اصلاحاتی صورت گیرد، چه تغییراتی باید انجام شود و مسیر تحقق آنها چگونه خواهد بود؟ در پاسخ به این سوال اساسی به 7 مرحله اساسی اشاره شده است.

مرحله 1: بی نظمی و ریشه ایرادات را شناسایی کنید

اولین و شاید پیشرفته ترین گام در جهت اصلاحات و تغییرات در جوامع مختلف مستلزم پذیرش بی نظمی است. این روایات آشکارتر است که پذیرفته شده است که بخشی یا بخشی از جامعه با بحران و مشکلی مواجه است که نیاز به اصلاح و ترمیم دارد. تا زمانی که مسئولان فکر نکنند که همه سیاست ها و اقداماتشان درست است و جامعه در مسیر درست قرار گرفته است، نمی توان قدمی برای بهبود وضعیت فعلی برداشت.

در صورت عدم پذیرش بی نظمی یا بحران، اعتراضی نیز قابل تشخیص نخواهد بود. در نتیجه چنین دستوری، دولت به شکل کنونی خود ادامه خواهد داد و بالطبع بر عمق شکاف ها و مشکلات خواهد افزود. بنابراین اولین قدم در مسیر آغاز هر گونه اصلاحات در کشور این است که مسئولان بپذیرند جامعه ایران در ابعاد مختلف اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی با ضعف ها و مشکلات اساسی مواجه است. با پذیرش این قاعده، در ادامه می توان به دلایل و عوامل شکل دهنده ایرادات پرداخت.

گام دوم: بازگشت به قانون و زمینه سازی برای اصلاح قانون

از آغاز ناآرامی های مدرن در کشور، تعداد زیادی از کارشناسان حوزه علوم سیاسی و جامعه شناسی موضوع را نه در نبود قانون، بلکه در عدم اجرای قانون بررسی کرده اند. این انتقاد همچنین می تواند دومین گام برای تکمیل روند اصلاحات در جوانان پس از پذیرش بحران از سوی مسئولان باشد. یعنی پس از پذیرش تخلفات موجود، اصول قانون اساسی مورد توجه قانون قرار گیرد.

اساساً به مبانی قانونی برمی گردد، شرط لازم برای اصلاح مبنای قانونی است، اما شرط کافی نیست. بسیاری از ناظران سیاسی بر این باورند که پس از گذشت بیش از سه دهه از آخرین تغییر قانون اساسی، جامعه و نیازهای آن تحول عظیمی را تجربه کرده است که ضرورت اصلاح قانون اساسی را ایجاد می کند. در واقع، قانون اساسی 177 نیز تصریح می کند که قانون اساسی هر 10 سال یک بار قابل بازنگری است. بنابراین می توان اظهار داشت که نه تنها محدودیت زمانی برای اصلاح اساسی حقوقی برای انطباق آن با مقتضیات وجود ندارد، بلکه پتانسیل این امر در واقع وجود دارد.

مرحله 3: ایجاد اعتماد به نفس برای جامعه

پذیرش بحران، بازگشت به قانون و بسترسازی برای اصلاحات در قانون اساسی، ضروری ترین گام در پایان هر تغییر و اصلاح در کشور است. زیرا در صورت پذیرش این دو غایت نمی توان بحران عمیقی را که در جامعه می گذرد درک کرد و در جهت ترمیم آن گام برداشت.

بزرگترین مشکل امروز بین دولت و جامعه تضعیف سرمایه جمعی است. سرمایه جمعی مهمترین و کلیدی ترین سرمایه یک جامعه است که می تواند جامعه را به سمت پیشرفت یا بحران سوق دهد. امروزه اعتماد عمومی به عنوان یکی از مهمترین مولفه های سرمایه جمعی به پایین ترین حد ممکن رسیده است. در حالی که این از دست دادن اعتماد عموماً تحت تأثیر عملکرد نامناسب مقامات و – به قول برخی – از دختران فارسی زبان خارج از کشور یا سازمان های اطلاعاتی مانند سیا، آمریکا و … است. ، مسئولیت بر عهده نهادهای رسمی است.

اگر مسئولان اشتباه کرده‌اند، این تقصیر مستقیم است و اگر نفوذ از بیرون باشد، تقصیر مضاعف است، زیرا ضعف نهادهای رسمی باعث این وضعیت شده است. بنابراین در گام سوم یعنی زمانی که وجود مشکلات پذیرفته شد و مقدمات بازگشت و حتی اصلاح قوانین در قانون اساسی قرار گرفت، مأموریت جدید تمرکز بر حفظ سرمایه جمعی است. به این ترتیب پذیرش اشتباهات گذشته از سوی دولتمردان و تاکید بر حاکمیت قانون به معنای نهادی آن می تواند گامی اساسی در جهت بازگرداندن اعتماد شهروندان به دولت باشد. یعنی باید این باور را به شهروندان القا کرد که برای بهبود اوضاع باید کار کرد و به دنبال جبران اشتباهات بود.

مرحله چهارم: بازگشت به گفتگوی ملی و باز کردن فضای سیاسی برای مشارکت در انتخابات

گام چهارم، روند آغاز اصلاحات در کشور پس از اعتراضات اخیر، در ارتباط با اقدامات اولیه است. اگرچه شاید حادترین و جاری ترین مسائل و مشکلات کشور در حوزه اقتصاد و اقتصاد باشد، اما می توان اصلاحات را در حوزه سیاست در اولویت قرار داد. بنابراین قبل از گام برداشتن در جهت حل مشکلات اقتصادی، گشایش فضای سیاسی جوانان در دستور کار قرار گیرد.

اگر در رأس دولت تنها یک جریان وجود داشته باشد و یک هویت مشخص به رسمیت شناخته شود، بستری است که بحران های اخیر از آن به وجود آمده است. اتحاد حاکمیت ایده شکست خورده ای بود که عملاً تمام نیروهای میانجی سیاست (دولت) و عرصه عمومی (مردم) را به سرحد نابودی کشاند. اگر نیروهای سیاسی با اندیشه ها و رویکردهای مخالف در صحنه معادلات سیاسی حضور یابند و به رقابت بپردازند، نه تنها تهدیدی برای آینده کیشور نیست، بلکه ضامن ثبات در کیشور خواهد بود. در برتو کنین کایششی نیز کیتینین به رود لوندی برود کیلتینی نیز کہےەک شد.

گام پنجم: اتخاذ تدابیر فوری برای مدیریت اقتصاد و اقتصاد در بحران

در ادامه گشایش سیاسی، دومین گام مهم در اجرای جریان اصلاحات در ایران پس از اعتراضات 1401، حل مشکلات اقتصادی و اقتصادی است. مشکلاتی که بیش از هر حوزه دیگری مشهود است در سال های اخیر گریبانگیر زندگی و سفر خانواده های ایرانی شده است. بر کسی پوشیده نیست که تورم بیداد می کند، عدم تعادل بین درآمد و هزینه های روزانه، ناتوانی نسل جوان در شروع زندگی دائمی و انتشار مطالب گاه و بیگاه درباره شورش های طایفه ای در کشور نیز با میزان ناامیدی همراه بوده است. و کسالت جامعه طایفه ای; بنابراین در شرایط مدرن استقبال از هر اقدامی که بتواند در بهبود وضعیت اقتصادی جوانان تاثیر مثبت داشته باشد ضروری به نظر می رسد. حالا این حرکت می تواند در قلب اروپا و وین یا در قلب تهران باشد. اکنون هدف دستگاه را توجیه می کند. برای افراد مهم نیست که چگونه عمل می کنند، بلکه مهم این است که از فشار و تورم رهایی پیدا کنند.

گام ششم: تغییر در عملکرد و سبک مدیریت صدا و سیمای کشور

صدا و سیما علاوه بر گام های مهم سیاسی و اقتصادی، یکی از متغیرهای مهمی است که باید در اجرای جریان اصلاحات دستخوش تغییرات جدی شود. اینکه حتی خود صدا و سیما هم اعتراف می کند که رسانه های فارسی زبان خارج از کشور به مرجعی جمعی برای روایت حقایق تبدیل شده اند، به نظر می رسد عمق فاجعه عملکرد این نهاد باشد.

رسانه ملی که باید صدای همه ملت ایران را منعکس کند، یکی از کاتالیزورهای مشکل واقعی شده است. مشروعیت بخشیدن به هویت یک طرفه مومن، انقلابی، بسیجی، اخراج مجریان و مدیران محبوب، از دست دادن روابط حسنه با سلبریتی ها و دوقطبی شدن جامعه از دیگر اشتباهات راهبردی این نهاد است که باعث شد شبکه های خارجی مانند ایران اینترنشنال. ، BBC ، Minutes و … بر تولید و ارائه رویداد کنترل دارند. از این رو در گام ششم لازم است همزمان با تغییر رویکرد نهادهای رسمی به عرصه سیاسی، بازنگری نوین در عملکرد شبکه سراسری صدا و سیما و تغییر نگرش آن صورت گیرد.

گام هفتم: ایجاد اتاق های گفتگوی تخصصی با مسئولان و دانشگاهیان

در شش گام بعدی، آخرین مرحله، اجازه دادن به کارشناسان برای بیان مواضع و استفاده از تخصص خود در مدیریت جامعه است. شبکه چهار در بحبوحه اعتراضات اخیر در برنامه «شیوه» اقداماتی را در این زمینه انجام داد که البته کافی به نظر نمی رسد. در شرایط مدرن هم لازم است حرف های کارشناسان دانشگاه همیشه در کنار عده ای که همیشه روی تریبون هستند شنیده می شود. در این راستا ایجاد چت روم های تخصصی را می توان در دستور کار قرار داد.