زنان در عدالت: سه قاضی پیشرو دادگاه جهانی پیامی قدرتمند ارسال می کنند

برابری جنسیتی در قوه قضاییه از نظر تاریخی نامتعادل بوده است، از جمله در دیوان بین المللی دادگستری (ICJ)، نهاد قضایی اصلی سازمان ملل متحد.

اولین زنی که در سال 1995 به عنوان عضو ICJ انتخاب شد، خانم روزالین هیگینز بود که در سال 2006 نیز اولین زن رئیس دادگاه شد.

امروز در ICJ، که به عنوان “دادگاه جهانی” نیز شناخته می شود، از هر 15 قاضی، چهار قاضی زن هستند، از جمله رئیس دادگاه، جوآن ای. دونوگو. در مجموع، دادگاه مستقر در لاهه در تاریخ خود پنج قاضی زن داشته است، در حالی که 106 قاضی مرد.

مشارکت زنان در قوه قضاییه برای اطمینان از اینکه دادگاه ها ساختار جامعه را منعکس می کنند و به نگرانی های شهروندان رسیدگی می کنند ضروری است. قاضی‌های زن مشروعیت دادگاه‌ها را افزایش می‌دهند و پیامی قدرتمند می‌فرستند که دادگاه‌ها برای همه کسانی که به دنبال عدالت هستند باز و قابل دسترس هستند.

به مناسبت روز جهانی، سازمان ملل در اروپای غربی با سه تن از قضات دیوان مصاحبه کرد: هانگ‌قین ژو، قاضی دیوان بین‌المللی دادگستری از سال 2010 و معاون رئیس‌جمهور از سال 2018 تا 2021. هیلاری چارلزورث، قاضی در ICJ از نوامبر 2021؛ و خانم روزالین هیگینز، قاضی ICJ از سال 1995 تا 2009 و رئیس جمهور از 2006-2009.

«مبارزه برای رهایی زنان برای مدت طولانی ادامه داشته است. با این حال، دادگاه تا سال 1995 یک قاضی زن نداشت. قاضی Hangin Xue گفت: زمان آن فرا رسیده است که دستاوردهای زنان، مشارکت زنان و شایستگی و استعدادهای آنها در عرصه بین المللی را بشناسیم.

نسخه کامل این مصاحبه را که در اصل توسط مرکز اطلاعات منطقه ای سازمان ملل برای اروپای غربی (UNRIC) منتشر شده است، اینجا بیابید.

UNRIC: پیشرفت برابری جنسیتی در دیوان بین‌المللی دادگستری یا به طور گسترده‌تر در قوه قضاییه را چگونه توصیف می‌کنید؟

هانگین ژو: تا کنون، حتی یک سوم از [ICJ] اعضای قاضی زن هستند زمان آن فرا رسیده است که دستاوردهای زنان را بشناسیم. سازمان ملل متحد نقش کلیدی ایفا کرده و نیروی محرکه ای برای ترویج برابری جنسیتی است. شما باید به طور مداوم در مورد برابری جنسیتی به مردم آموزش دهید تا با تعصب سنتی در مورد زنان حرفه ای مقابله کنید. مسئله اعداد نیست، مسئله نگرش است. اگر سه یا پنج یا نیمی از اعضا قاضی زن هستند، خیلی فرقی نمی کند. وقتی مردم دیگر به تعداد قاضی زن توجه نمی کنند، این بدان معناست که دیگر مسئله ای نیست. و در حال حاضر، ما هنوز یک شکاف برای پر کردن داریم.

هیلاری چارلزورث: در 28 سالی که دیم روزالین هیگینز برای اولین بار به دادگاه انتخاب شد، چهار زن دیگر از جمله من انتخاب شده اند. این نشان دهنده پیشرفت بسیار کند است. امسال انتخابات دادگاه برگزار می شود، اما به احتمال زیاد تعداد قاضی های زن یا کاهش می یابد یا به همان میزان باقی می ماند، بنابراین فکر نمی کنم پیشرفت در این راه مطمئن باشد. در آینده، من مایلم شاهد سرعت بیشتری از تغییر باشم. سیستم سازمان ملل متحد متعهد به برابری جنسیتی 50-50 در همه سطوح است و من مایلم که دیوان به آن دست یابد. البته، این به خود دیوان نیست، بلکه به گروه‌های ملی که مسئول معرفی قضات هستند و دولت‌هایی که از این نامزدی‌ها حمایت می‌کنند، مربوط می‌شود. در بلندمدت، من مایلم روزی را ببینم که انتخاب قاضی زن برای دادگاه موضوعی اظهارنظری نباشد، زمانی که این موضوع به طور مسلم تلقی شود.

خانم روزالین هیگینز: برای اینکه زنان بتوانند به آن موقعیت برسند، باید بسیار سخت کوش و بسیار توانا باشند. با این حال، من طرفدار کیفیت هستم و اگر بهترین فرد زنی است که با شکوه باشد، اگر بهترین فرد از اقلیت قومی باشد، عالی است، اما من به دنبال برابری جنسیتی نیستم. عموم مردم انتظار دارند که دادگاهی که احکامی را صادر می کند که ممکن است بر آنها، یا بستگانشان، یا مسائلی که به آنها اهمیت می دهد، توسط افرادی صادر شود که ظاهری متفاوت از خودشان ندارند. باید تنوعی وجود داشته باشد تا جامعه را منعکس کند، نه بر اساس برابری یا بر اساس درصد، بلکه برای نشان دادن عموم مردم با داشتن تواناترین افراد در آنجا.

UNRIC: چه نوع ابتکاراتی را می توان اجرا کرد تا اطمینان حاصل شود که دولت های عضو تمام اقدامات مناسب را انجام می دهند تا اطمینان حاصل شود که زنان، در شرایط برابر با مردان، می توانند در کارهای قضایی و کار دادگاه شرکت کنند؟

هانگین ژو: برای اینکه قاضی های زن بیشتری در دادگاه انتخاب شوند، مهم است که از سطح ملی شروع شود، زیرا گروه های ملی نامزدهای خود را معرفی می کنند. هر گروه ملی باید برابری جنسیتی را در نظر داشته باشد. زمان آن فرا رسیده است که این موضوع را در راس دستور کار در سطح ایالات متحده قرار دهیم. و ثانیاً، لازم است که به کاندیداهای زن شایسته در سطح سازمان ملل، جایی که اعضای آن، توجه لازم داده شود [of the ICJ] توسط شورای امنیت و مجمع عمومی انتخاب می شوند.

هیلاری چارلزورث: مواد 7 و 8 کنوانسیون رفع کلیه اشکال تبعیض علیه زنان (CEDAW) دو ماده مهمی است که از کشورهای عضو معاهده می‌خواهد از برابری دسترسی زنان به زندگی عمومی در سطح ملی و بین‌المللی اطمینان حاصل کنند. ماده 8 به طور خاص از دولت ها می خواهد که تمام تلاش خود را برای تضمین فرصت های برابر برای زنان برای مشارکت در کار سازمان های بین المللی انجام دهند. این به دادگاه بسیار مرتبط است. علاوه بر این، کمیته ششم مجمع عمومی، کمیته حقوقی، می تواند کشورها را تشویق کند تا زنان بیشتری را برای انتخاب در دادگاه ها و دادگاه های بین المللی معرفی کنند.

خانم روزالین هیگینز: بخشی از پاسخ مربوط به کشورهای عضو است. در اوایل حضور من در دیوان، دبیر کل بیانیه‌ای رسمی داد مبنی بر اینکه دولت‌ها باید، در صورتی که این امکان را می‌بینند، یک زن را برای یک پست ارشد توصیه کنند، در صورتی که این زن از کیفیت مشابهی برخوردار است. او فقط در مورد دادگاه ها صحبت نمی کرد، بلکه در مورد سیستم سازمان ملل متحد به طور کلی صحبت می کرد. بخش دیگر پاسخ مربوط به آموزش است. اگر قرار باشد زنان بعداً بر اساس کیفیت مطرح شوند، مشکل درست به فرصت ها و پیشرفت در سال های مدرسه برمی گردد. مهم است که دختران در مدارس از مزایای مشابه پسران برخوردار باشند. به طوری که در مرحله بعد، زنان می توانند از دانشکده های حقوقی برتر عبور کنند.

UNRIC: آیا تا به حال به عنوان یک قاضی زن احساس کردید که باید بیشتر به دلیل جنسیت خود را ثابت کنید تا به موقعیت خود برسید؟

هانگین ژو: قطعا، همیشه. هرگز آن را بدیهی نگیرید. هنگامی که یک زن به یک موقعیت بالا دست می یابد، مردم قبل از اینکه نقش و شایستگی او را تشخیص دهند، ابتدا به شک می افتند. چنین نگرشی، آگاهانه یا ناخودآگاه، وجود دارد.

هیلاری چارلزورث: هنگامی که زنان در چنین محیطی در اقلیت قرار می گیرند، بیشتر برجسته می شوند، که گاهی اوقات باعث بررسی بیشتر زنان در دادگاه ها و دادگاه های بین المللی می شود. بسیاری از افراد هنگام مراجعه به قاضی زن، اغلب «قاضی زن» را مشخص می کنند، اما قاضی مرد به این عنوان معرفی نمی شود. ما فقط فرض می کنیم که قاضی مرد بودن یک هنجار است. امیدوارم بتوانیم به جایی برسیم که به ما لقب یک قاضی زن داده نشود، بلکه فقط یک قاضی باشد.

خانم روزالین هیگینز: نه، وقتی به ICJ رفتم مجبور نبودم بر چیزی غلبه کنم. با این حال، آنها مجبور شدند برای من یک سرویس بهداشتی جداگانه برای خانم ها بسازند و باید به آنها یادآوری می شد که من به یک حوله و صابون نیاز دارم، اما این بدترین اتفاقی است که تا به حال رخ داده است.

UNRIC: اهمیت نقش خود را به عنوان یک قاضی زن در ICJ چگونه توصیف می کنید؟

هانگین ژو: چه زن باشید و چه مرد، نقش کار قضایی برای هر قاضی یکسان است. با این حال، همانطور که در حرفه خود مشاهده کردم، زنان حرفه ای همیشه باید برای رسیدن به موفقیت بسیار بیشتر تلاش کنند. جدا از تعصب جنسیتی در محل کار، آنها باید بر چالش های ناشی از مسئولیت های خانوادگی و توسعه شغلی نیز غلبه کنند. امیدوارم نقش ما به عنوان یک قاضی زن در دیوان بین المللی دادگستری، طرز فکر مردم را تغییر دهد و زنان متخصص را تشویق بیشتری کند.

هیلاری چارلزورث: در طول همه گیری کووید، تعداد کمی از مطالعات درباره تصمیم گیری خوب تحقیق کردند. از مقاله خاصی متعجب شدم که بیان می‌کرد بهترین تصمیم‌ها زمانی گرفته می‌شوند که طیفی از دیدگاه‌ها با پیشینه‌های مختلف در اطراف میز نمایش داده می‌شوند، و زمانی که ذهنیت تک فرهنگی داشته باشید، مشکلاتی در تصمیم‌گیری ظاهر می‌شوند. بنابراین، اولین جنبه اهمیت داشتن – شاید کافی نیست، اما – برخی از زنان دور میز، دیدگاه‌های متنوعی است که ما دریافت می‌کنیم.

دوم، اساسنامه دیوان و رویه دولت از نیاز به تنوع جغرافیایی آگاه است. در حالی که این بسیار مهم است، لازم است به اشکال دیگر تنوع نیز توجه شود. و البته، جنسیت تنها یک شکل دیگر از تنوع است، بسیاری دیگر نیز وجود دارد. ثالثاً، اهمیت حضور زنان بیشتر دور میز نمادین است و پیامی قدرتمند در مورد موقعیت زنان ارسال می کند.

خانم روزالین هیگینز: عموماً مردم نقش من را در برابری جنسیتی مهمتر از من می دانند. من به سادگی از انتخاب شدن به عنوان قاضی هیجان زده بودم و سپس از انتخاب شدن به عنوان رئیس جمهور هیجان زده بودم.

UNRIC: چه پیامی را می خواهید به نسل بعدی داوران زن برسانید؟

هانگین ژو: من زنان وکیل جوان را تشویق می کنم که سخت کار کنند و برای تعالی تلاش کنند. با این حال، تنها به تلاش بستگی ندارد، بلکه به کمی شانس نیز بستگی دارد تا فرصت ها را داشته باشید. با وجود تعداد زیادی از وکلای زن جوان آینده دار بین المللی، من مطمئن هستم که شاهد افزایش تعداد قاضی زن در دادگاه های بین المللی و ملی خواهیم بود.

هیلاری چارلزورث: پیام من این خواهد بود که “در هر کاری که انجام می دهید بهترین کار را انجام دهید”. من مردم را تشویق می‌کنم که از استراتژی‌های بزرگ اجتناب کنند و به روش‌های کوتاه‌مدت‌تری فکر کنند و بهترین عملکرد را داشته باشند. همچنین، تلاش برای ایجاد تعادل بین کار و زندگی بسیار مهم است که به شما در حرفه و همچنین زندگی شما کمک می کند.

خانم روزالین هیگینز: یادم می‌آید که به من می‌گفتند “به هر حال به عنوان شغل سخت است، به عنوان یک زن دشوارتر خواهد بود، اما برو”. هیچ کس به من نگفت “سعی نکن”، “این کار را نکن”. بنابراین، توصیه من این است: به راحتی به تعویق نیفتید. به کاری که می خواهید در زندگی انجام دهید دقت کنید و یک دقیقه هم فکر نکنید که جنسیت شما یک نقطه ضعف است. شما باید روی ارائه همه چیز تمرکز کنید، هرگز “نه” را برای پاسخ قبول نکنید.