لیندا کینگ نیوول، که کار پیشگامش در مورد تاریخ زنان در مذهب مورمون، تحسین او را به عنوان محقق برجسته فمینیست در رشته خود جلب کرد، اما همچنین رهبران کلیسای عیسی مسیح قدیسین آخرین روزهای او را به دلیل تضعیف دیدگاه های سنتی در لیست سیاه قرار داد. درباره دوران تأسیس این دین، در فوریه درگذشت. 12 در یک آسایشگاه در سالت لیک سیتی. او 82 سال داشت.
شوهرش ال جکسون نیول مرگ را تایید کرد.
خانم نیوول یکی از چندین محقق فمینیست مورمون بود که در آغاز دهه 1970، تاریخ دریافتی ایمان خود را زیر سوال برد و پرسید که چگونه و چرا زنان به عنوان اعضای درجه دوم یک نهاد مردسالار دیده می شوند. نوشته‌های او اغلب او را در تضاد با رهبران کلیسا قرار می‌داد، اما تسلط او بر آرشیو و سبک نوشتاری متقاعدکننده، تحسین‌کنندگانش را در بین مورمون‌ها و غیر مورمون‌ها به‌طور یکسان برانگیخت.
جوآنا بروکس، استاد مطالعات آمریکا در دانشگاه ایالتی سن دیگو، در یک مصاحبه تلفنی گفت: «او جسورترین مورمون فمینیست مورمون اواخر قرن بیستم بود.
خانم نیوول بیشتر برای کتابش با عنوان «معمای مورمون: اما هیل اسمیت، همسر پیامبر، «بانوی منتخب، دشمن چندهمسری» که در سال 1984 منتشر شد و به همراه والین تیپتس اوری، مورخ دانشگاه آریزونا شمالی نوشته شد، شناخته شد.
اما اسمیت، همسر اول جوزف اسمیت، بنیان‌گذار مورمونیسم، مدت‌هاست که توسط علما و رهبران کلیسا به عنوان منفعل و طولانی رنج یا انتقام‌جو و زیرک تحقیر شده بود – یعنی اگر اصلاً به او توجه می‌کردند: “مورمون Enigma» اولین بیوگرافی کامل او در بیش از 100 سال بود.
خانم نیوول و دکتر. ایوری اما اسمیت بسیار متفاوتی را ارائه کرد: شخصی که تا زمان قتل او در سال 1844 به راهنمایی شوهرش کمک کرد، و بعداً به پسر بزرگ‌شان، جوزف اسمیت سوم، مشاوره داد، زیرا او شاخه مورمونیسم خود را تأسیس کرد، که امروزه به عنوان جامعه مسیح شناخته می‌شود.
نویسندگان نوشتند: «اما اسمیت بسیار بیشتر از یک زائده و یاور مردان برجسته بود. او همچنین فردی توانا، گویا و تأثیرگذار بود که عمیقاً بر توسعه دینی که با آن مرتبط بود تأثیر گذاشت.»
آنها همچنین فاش کردند که جوزف اسمیت، برخلاف آموزه های کلیسا در آن زمان، در واقع یک چندهمسر پرکار بود، علی رغم اعتراض های پر سر و صدای اما. پس از سال ها انکار، کلیسا در سال 2014 پذیرفت که آقای. اسمیت در واقع 40 زن داشت.
«معمای مورمون» حدود 30000 نسخه فروخت و جوایز متعددی از جمله جایزه تاریخ تفسیری انجمن تاریخ مورمون را به دست آورد. اما رهبران کلیسا آن را به دلیل انحراف از خط داستانی پذیرفته شده محکوم کردند و هر یک از نویسندگان را از صحبت در مورد تاریخ مورمون در املاک کلیسا یا در هر رویداد مربوط به کلیسا منع کردند.
بنجامین پارک، مورخ دانشگاه ایالتی سام هیوستون در تگزاس، در یک مصاحبه تلفنی گفت: «از یک طرف، کتاب اما اسمیت را به عنوان یک قهرمان داستان مورمون، فردی که بیانگر عاملیت و یک فعال است، قرار می دهد. و از سوی دیگر، جوزف اسمیت را کمی پایین می‌آورد و او را در بهترین نور نشان نمی‌دهد.»
ممنوعیت خبر ملی شد و بعد از خانم. نیول شکایت کرد، بی سر و صدا بلند شد. اما سایر عناصر لیست سیاه باقی ماندند، از جمله ممنوعیت استناد به آثار این دو نویسنده در هر مطلبی که تحت نظارت کلیسا منتشر می شود.
حتی قبل از ظهور «مورمون انیگما»، خانم. نیوول به عنوان یک فمینیست نترس شناخته شده بود که مایل بود ارتدکس کلیسا را با تاریخچه عمیقاً تحقیق شده و استدلال شده زیر سوال ببرد.
او بخشی از گروه چهارشنبه‌ای بود، مجموعه‌ای آزاد از زنان مورخ که هر چهارشنبه در سالت لیک سیتی، نه چندان دور از خانه بریگام یانگ، رهبر مورمون‌ها که جانشین جوزف اسمیت شده بود و صدها نفر از هم دین‌های خود را به حوضه بزرگ در اواسط قرن نوزدهم.
اگر یک رشته از خانم می گذشت. کار نیوول، این استدلال بود که زنان مورمون زمانی قدرت و نفوذ قابل توجهی به عنوان شفادهنده و رهبران دعا داشتند، اما در طول قرن بیستم با بوروکراسی و سلسله مراتبی‌تر شدن کلیسا کنار گذاشته شدند و تاریخچه کمک‌های آنها به این موضوع مربوط می‌شد. به طور سیستماتیک پاک می شود
او در مقاله ای در سال 1985 در دیالوگ، مجله ای از اندیشه مورمون نوشت: «از دهه 1950 تا اوایل دهه 1980، به نظر می رسد که شهروندی برابر برای زنان در پادشاهی با تجلیل از مردانگی جایگزین شده است. “هر چیزی که به طور سنتی “مرد” در کلیسا در نظر گرفته می شود منحصراً به کشیشی وابسته است.”
لیندا کینگ در ژانویه متولد شد. 16، 1941، در ریچفیلد، یوتا، حدود 150 مایلی جنوب سالت لیک سیتی، و در نزدیکی فیلمور بزرگ شد. پدرش، فویزی ارل کینگ، مکانیک اداره مدیریت زمین بود و مادرش، پرل (دیویس) کینگ، خانه‌دار بود.
او دوران کودکی سختی داشت – والدینش فقیر بودند و با اعتیاد به الکل دست و پنجه نرم می کردند – اما او در جامعه مورمون فیلمور حمایت و ثبات پیدا کرد. او بورسیه تحصیلی کالج یوتا جنوبی (دانشگاه یوتا جنوبی کنونی) گرفت و در سال 1963 از دانشگاه ایالتی یوتا با مدرک هنر و آموزش فارغ التحصیل شد.
یک سفر کالج در سال 1962 به نیویورک و واشنگتن، اولین بار او در خارج از یوتا، او را به دنیای گسترده تر باز کرد. او در نمایش‌های برادوی شرکت کرد و در واشنگتن با رئیس‌جمهور جان اف کندی و معاون رئیس‌جمهور لیندون بی. جانسون ملاقات کرد.
او با آقا ازدواج کرد. نیوول در سال 1963. همراه با او، دخترانش کریستین، جنیفر و هدر نیوول به یادگار مانده است. آخرین، اریک. 12 نوه؛ و خواهرش شارلین کینگ کوتوکو.
خانم نیوول قبل از اینکه در سال 1975 یک مورخ آزاد شود، آموزش های ویژه را تدریس کرد و تحصیلات هنری خود را ادامه داد.
کار او او را خارج از آنچه که در آن زمان جریان اصلی تحقیقات تاریخی مورمون بود، قرار داد، و این، همراه با عدم آموزش رسمی او به عنوان یک مورخ، به این معنی بود که او هیچ شانس واقعی برای به دست آوردن یک موقعیت تدریس آکادمیک، حتی پس از موفقیت “مورمون” نداشت. معما.”
بین سال‌های 1982 و 1987 او و همسرش، رئیس و استاد دانشگاه یوتا، دیالوگ را که توسط مورمون‌های ترقی‌خواه در سال 1966 تأسیس شده بود، ویرایش کردند. تحت هدایت آنها، مجله پایگاه مشترکین و دامنه تحریریه خود را به شدت گسترش داد. امروزه به عنوان مکان پیشرو برای تفکر مورمون در خارج از کلیسا به رشد خود ادامه می دهد.
او بعداً به عنوان رئیس دو سازمان برجسته علمی مورمون، انجمن تاریخی جان ویتمر و انجمن تاریخ مورمون، خدمت کرد. او سردبیر انتشارات دانشگاه یوتا و مدیر پروژه های ویژه در کالج دیپ اسپرینگز در کالیفرنیا بود، جایی که همسرش از سال 1995 تا 2004 رئیس جمهور بود.
این زوج پس از آن به سالت لیک سیتی بازگشتند و خانم. نیوول به کار غیرانتفاعی روی آورد. او یکی از بنیانگذاران مرکز پیشگیری از خشونت اسلحه در یوتا بود.
او همچنین به تأسیس Zion Canyon Mesa، یک مرکز علوم انسانی در نزدیکی پارک ملی Zion کمک کرد. به افتخار او، یکی از ساختمان های آن، خانه رویاهای بزرگ لیندا کینگ نیول نام دارد.
