پنج توصیه برای مارادونا

به گزارش “ورزش سه”، مارادونا هنوز 19 ساله نشده بود و چیزی جز یک بازیکن مستعد نبود که با او آشنا شد.
در آن زمان او سه سال برای آرژانتینوس جونیورز بازی می کرد و دو بار عنوان بهترین گلزن لیگ آرژانتین را به دست آورده بود. او اخیرا فاتح اولین دوره جام جهانی فوتبال جوانان شد و علاوه بر آن جایزه بهترین گلزن و بهترین بازیکن این رقابت ها را نیز از آن خود کرد.
این بازیکن با استعداد پیش از این نیز چند بازی تحت هدایت تیم ملی آرژانتین انجام داده بود که در نهایت از لیست تیم ملی برای جام جهانی 1978 خط خورد.
مارادونا علاقه زیادی به دیدن او داشت. و با گیلرمو بلانکو خبرنگار مجله معروف الگرافیکو دوست شد و از او خواست که ترتیب این ملاقات را بدهد. بلانکو این موضوع را با رئیسش مطرح کرد و او فرصت خوبی به این توافق داد تا مقاله جالبی تهیه کند و با آن موافقت کرد.

تنها یک سال و نیم پس از بازنشستگی، او در یک بازی دوستانه بین کاسموس و برزیل در نیویورک برای هر دو تیم بازی کرد و آخرین گل را به ثمر رساند. این رویداد جهانی بود و همه دنیا آن را تشخیص دادند.
او در نیویورک زندگی می کرد و به عنوان سفیر وارنر یا برای جلسات خیریه به همه جا سفر می کرد. در 8 آوریل 1979 برای موضوعی خاص باید به ریودوژانیرو می رفت. او قول داده بود در مسابقه بین فلامنگو و اتلتیکو منیرو در ماراکانا که برای جمع آوری پول و کمک به سیل زدگان میناس گرایس برگزار شده بود، بازی کند.
او برای اولین و آخرین بار با پیراهن فلامینگو به میدان رفت. این باشگاه بزرگ برزیلی است که زیکو سفید رنگ در آن بازی می کرد. کنار هم قرار دادن این دو نفر توجه بسیاری را به خود جلب کرد و 140 هزار نفر را به ورزشگاه کشاند.
سفر به ریو بسیار آسان است. پله این بازی را برای نهم آوریل یک روز پس از بازی آرژانتینوس جونیورز مقابل هوراکان ترتیب داده بود که با پیروزی 1-3 این تیم همراه شد. این بازی در ساعت 17:45 به پایان رسید و مارادونا برای گرفتن پرواز در ساعت 18:30 به سرعت به فرودگاه رفت.

رئیس این باشگاه و سرمربی سعی کردند او را متوقف کنند اما او مدعی شد که پس از پایان بازی دیگر زیر نظر آنها نیست زیرا قرار است بازیکنان بعد از سه شنبه در کنار او جمع شوند.
مارادونا به همراه پدرش و دو نفر از اعضای مجله ال گرافیکا از جمله بلانکو برای نوشتن محتوا و ریکاردو آلفیری برای عکس گرفتن به این سفر رفتند.
او درست به موقع برای تماشای بازی فلامنگو و اتلتیکو مینیرو وارد ریو شد و در هتل کوپاکابانا که دو خیابان با ورزشگاه فاصله داشت، توانست بازی را از تلویزیون تماشا کند.
دیدار مارادونا و پله ساعت 11 صبح در ساختمان کاسا شوپن که محل اقامت سه رئیس جمهور برزیل بود و متعلق به میلیاردری به نام آلفردو ساد بود که در آن زمان میزبان پله بود، برگزار شد.
مارادونا بسیار هیجان زده وارد شد. وقت زیادی صرفش نکرد و گفت ببخشید به آمدنت فکر نکردم. برای قراری که دارم باید به باشگاه سانتوس بروم. اما او بسیار عاشقانه رفتار کرد. آنها با هم دوست شدند، او گیتار زد، درباره تیمش از مارادونا پرسید و یک ساعت، یک توپ و یک پیراهن با امضای خودش به او داد. آنها رابطه بسیار نزدیکی با یکدیگر داشتند.

مارادونا از او خواست تا نصیحتی به او بدهد که بر اساس زندگی خودش است، و او یادداشت های گرافیکی از این توصیه ها داشت. نوعی سنت از یک سامورایی قدیمی تا یک سامورایی مدرن:
1. هرگز به این نکته توجه نکنید که شما بهترین هستید. روزی که احساس کنید بهترین هستید، همیشه بهترین بودن را رها خواهید کرد.
2. تشویق را بپذیرید، اما بر اساس آن زندگی نکنید. فقط سه بازی آنقدر بد است که هواداران کف بزنند و دیگر دوستت نداشته باشند.
3. همیشه در قراردادها به خود احترام بگذارید. بای بای بای بای بای بای بای بای بای بای. ما هرگز به شما ارزان نمی فروشیم، اما وقتی قرارداد را امضا می کنید، مخالفت نکنید و زیاد مطالبه نکنید. امضا مانند نامه ای است که ارزش دارد.
4. پس از اینکه همه چیز را به خوبی تجزیه و تحلیل کردید، باید در مورد مهاجرت به کشورهای دیگر تصمیم بگیرید. همیشه خانواده خود را در نظر بگیرید. باید در نظر داشته باشید که این وظیفه شماست که شکم خانواده را پر کنید.
5. بدنت کار تو است. مراقبش باش برای هر چیزی در زندگی زمان وجود دارد، حتی اگر بازیکن خوبی باشید. وقت داری بیرون بروی، بنوشی، سیگار بکشی، برای مدت طولانی بخوابی، هر چه می خواهی بخوری. اما این کارها را با تعادل و بدون آسیب رساندن به بدن خود انجام دهید، زیرا در این صورت همه چیز به پایان می رسد.
رابطه این دو نفر به مرور زمان بسیار بدتر شده است. آنها درگیر بحث انتخاب بهترین بازیکن تاریخ بودند. فیفا جایزه بهترین بازیکن قرن بیستم را بین این دو نفر تقسیم کرد. مارادونا در ابتدا با دقت بسیار به توصیه او عمل کرد اما به مرور به توصیه اول و آخر بی توجهی کرد که باعث پشیمانی او شد.
آلفردو رلانو – А.ас