میکایلا دایموند زمانی فکر می کرد که ممکن است خواننده خوبی شود. این بازیگر 23 ساله عاشق آواز خواندن با جماعت در کنیسه محافظه‌کاری بود که در کودکی در مارگیت، نیوجرسی، درست خارج از آتلانتیک سیتی در آن شرکت می‌کرد. خیلی چیزها از آن زمان تغییر کرده است، به ویژه اینکه اکنون می توانید سوپرانوی قدرتمند دیاموند را در صحنه های برادوی بشنوید. اما او هنوز هم به نوعی در حال اجرای موسیقی یهودی است: آهنگ های جیسون رابرت براون “Parade” که احیای آن در برادوی 16 مارس افتتاح می شود.
این موزیکال که اولین بار در سال 1998 با کتابی از آلفرد اوهری به نمایش درآمد، بر اساس زندگی لئو فرانک، یهودی آتلانتا است که در سال 1915، در حالی که پس از قتل دختر جوانی که در کارخانه ای استخدام کرده بود، زندانی بود، از زندان بیرون کشیده شد. توسط یک اوباش و لینچ شده است. دیاموند برای اولین بار در پاییز گذشته برای اجرای کوتاه احیا در مرکز شهر نیویورک انتخاب شد. او در مقابل بن پلات در نقش همسر فرانک و سرسخت ترین مدافع، لوسیل، بازی می کند.
این یک نقش شدید از نظر آوازی است، با اعداد قدرتمندی مانند «تو این مرد را نمی‌شناسی» و «آن را به تنهایی انجام بده» که توسط کارولی کارملو در تولید اصلی برادوی قبل از تولد دیاموند خوانده شده است. اما مشکل دیگر مدیریت خستگی عاطفی است که ناشی از مضامین خشونت و یهودی ستیزی است که در سراسر قطعه جریان دارد. دایموند می‌گوید: «می‌توانم این داستان را برای یهودیان دیگر، برای غیریهودیان تعریف کنم، تا بحث‌های ظریفی را آغاز کنم… درباره اینکه یهودی بودن به چه معناست و نفرت چگونه به ارث می‌رسد، چیزی است که می‌خواهم کار زندگی‌ام باشد». بسیاری از هویت من در این نمایش زنده است.»
دایموند در جامعه بزرگ یهودی مارگیت بزرگ شد، اما وقتی در مدرسه راهنمایی به همراه مادرش به نیویورک رفت، از شرکت در مراسم منصرف شد. او بعداً راه‌های دیگری برای کشف دین خود پیدا کرد، مانند پیوستن به همکلاسی‌های همکلاسی خود در کلوب جامعه یهودی در دبیرستان لاگاردیا منهتن، یکی از برجسته‌ترین مکان‌های آموزشی عمومی در کشور برای هنرمندان. دایموند می‌گوید: «من تازه شروع کردم به پرسیدن سؤالات بیشتر، که در نهایت، کاری بسیار یهودی است. “فکر می کنم یهودیت من سارا سیلورمن است و یک شیرینی با شیطنت.”
دیاموند قصد داشت به برنامه تئاتر موزیکال در دانشگاه کارنگی ملون بپیوندد که آخرین تماس خود را دریافت کرد (در حالی که پس از یک سفر حق تولد به اسرائیل جت لگ داشت) برای اولین تولید خود در برادوی، “The Cher Show” که در آن بازی کرد. نسخه ای جوان از خواننده در سال 2018. این اجرا تقریباً یک ساله برای خود یک تجربه آموزشی بود – به ویژه، دایموند می گوید، در یادگیری نحوه مراقبت از خود در حالی که هشت برنامه در هفته انجام می دهد. (“پسندیدن، نمی کند یک خانم برجسته باید هر روز به اعتدال برود؟»)
برای «Parade»، شاید تعجب‌آور نباشد، دیاموند «مراقبت بیشتر از قلبم را در اولویت قرار می‌دهد تا بدنم» – تا حدی با جمع شدن با دیگر بازیگران یهودی برای دعا کردن در پشت صحنه قبل از هر اجرا. او می‌گوید: «فقط احساس می‌کنم به لئو و لوسیل احترام می‌گذاریم و به یاد می‌آوریم که چقدر خوش شانس هستیم که یهودی هستیم که این داستان را تعریف می‌کنیم. قبل از اینکه روی صحنه از آسیب های یهودی عبور کنیم، احساس می کنم این نوع تمرکز و راهی برای ارتباط با آنهاست.
پیش از شب افتتاحیه، تی از دیاموند خواست که یکی از آهنگ‌های مورد علاقه‌اش، “درخت کاکتوس” (1968) جونی میچل را بخواند و در مورد آن صحبت کند.
