راه خود را از طنجه بخوانید

تنسی ویلیامز، جک کرواک، آلن گینزبرگ، ژان ژنه، گرترود استاین، آلیس بی توکلاس و خوان گویتیسولو از دیگر افرادی که مدتی را در شهر گذرانده اند می توان به تنسی ویلیامز، جک کرواک، آلن گینزبرگ اشاره کرد. چند سال پیش، محمد چوکری سه کتاب کوتاه درباره روابط خود با ژنه، ویلیامز و پل بولز نوشت – سه نویسنده مهاجری که او بهترین آنها را می شناخت. این کتاب ها در “که در طنجه” و بازتابی جذاب و گاه آزاردهنده در مورد هنر، همکاری و قدرت ایجاد کند.

اگر برای سفرهای یک روزه وقت نداشته باشم، چه کتاب هایی می توانند مرا به آنجا ببرند؟

کلاسیک دریس شرایبی “گذشته ساده” – در سال 1954 منتشر شد، زمانی که مراکش در آستانه بازیابی استقلال خود بود – در کازابلانکا و فاس جریان دارد. این رمانی جذاب، پر از خشونت و زیبایی، درباره شورش یک نوجوان علیه پدر تاجر چایش (که در سراسر کتاب از آن با عنوان «ارباب» یاد می‌شود) و مدیران فرانسوی که کشور را اداره می‌کنند، است. آشنایی با آثار چرایبی در نوجوانی بخش مهمی از آموزش ادبی من بود و او از آن زمان به عنوان مرجع باقی مانده است.

کتاب دیگری که من اغلب توصیه می کنم این است “سال فیل”نوشته لیلا ابوزید، ترجمه باربارا پارمنتر از عربی که درباره یک فعال ضداستعماری اهل رباط است که شوهرش او را ناگهانی و بدون هیچ توضیحی طلاق می دهد. ابوزید با جان و دل و معنویت از استقلال، هویت و اختراع مجدد می نویسد.

مریم علاویی “مستقیم از دهان اسب“ داستان یک کارگر جنسی کازابلانکا را دنبال می کند که به او فرصتی برای حضور در یک فیلم هلندی پیشنهاد می شود. این رمان که توسط اِما رمضان از فرانسوی ترجمه شده است، به شکل دفتر خاطرات، با لحنی که در عین حال تیره و خنده دار است، روایت می شود.

برای انتخاب گسترده ای از داستان های کوتاه معاصر، می توانید شماره ویژه The Common درباره داستان ها و هنر مراکش را نیز بخوانید که شامل آثاری از ملیکا مستدراف و محمد زفضاف است.

برای دیدگاه تاریخی گسترده تر چه بخوانم؟

«سفرهای ابن بطوطه». در سال 1325 آمازیغ جوانی به نام ابوعبدالله محمد بن بطوطه طنجه را به مقصد مکه ترک کرد. او به جای بازگشت به خانه پس از اتمام سفر زیارتی خود، به سمت شرق ادامه داد و طی سه دهه آینده حدود 75000 مایل را طی کرد – سفری که ظاهراً طولانی تر از سفر مارکوپولو بود. ابن بطوطه در پایان عمر خود سرانجام به طنجه بازگشت و سفرنامه خود را نوشت – یا بهتر بگوییم دیکته کرد..

من برای رمانم از سبک سفرنامه ابن بطوطه الهام گرفتم “حساب مور” که بر اساس داستان واقعی استبانیکو – یک مرد سیاهپوست برده شده از مراکش است که در یک سفر استعماری در سال 1528 به فلوریدا آورده شد، اما به سرعت خود را در آمریکا با سه نجیب زاده اسپانیایی گرفتار یافت.