گزارش سازمان ملل خواستار تجدید نظر در حمایت اجتماعی با افزایش سن جهان است

این گزارش اجتماعی جهانی 2023 در میان افزایش هزینه های بازنشستگی و مراقبت های بهداشتی، خواستار اقدامات مشخص برای حمایت از جمعیت خاکستری جهان است.

طبق مطالعه منتشر شده توسط دپارتمان امور اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد (DESA)، پیری جمعیت یک روند جهانی تعیین کننده زمان ما است.

کشورها می‌توانند با ایجاد فرصت‌های برابر از بدو تولد، با دادن فرصتی برای بزرگ‌تر شدن در سلامتی همه از مزایای آن بهره ببرند.

ما با هم می توانیم نابرابری های امروز را به نفع نسل های فردا، مدیریت چالش ها و مدیریت کنیم. سرمایه گذاری بر فرصت هایی که پیری جمعیت به ارمغان می آوردلی جونهوا، معاون دبیرکل سازمان ملل متحد در امور اقتصادی و اجتماعی گفت.

طول عمر بیشتر در سطح جهانی

در سال 2021، 761 میلیون نفر در سراسر جهان 65 سال و بالاتر داشتند که تا سال 2050 به 1.6 میلیارد نفر خواهد رسید. تعداد افراد 80 سال یا بیشتر حتی سریع رشد می کندer

مردم به لطف بهبود در درمان های بهداشتی و پزشکی، دسترسی بیشتر به آموزش و کاهش باروری عمر طولانی تری دارند.

در سطح جهانی، کودکی که در سال 2021 متولد می شود، می تواند انتظار داشته باشد که به طور متوسط ​​تا سن 71 سالگی زندگی کند و زنان بیشتر از مردان عمر کنند. این تقریباً 25 سال از نوزادی که در سال 1950 متولد شده است بزرگتر است.

شمال آفریقا، غرب آسیا و جنوب صحرای آفریقا در مسیری قرار دارند که سریع ترین رشد را در تعداد افراد مسن طی 30 سال آینده تجربه کنند. امروزه اروپا و آمریکای شمالی مجموعا بیشترین سهم را از این جمعیت دارند.

نابرابری در پیری

افزایش امید به زندگی در جهان نشان دهنده سلامتی بهتر در کل است.

با این حال، این گزارش به نابرابری ها در جهان پیر ما اشاره می کند، زیرا همه به یک اندازه بهره نبرده اند از پیشرفت‌های بهداشتی و آموزشی که باعث این تحول می‌شود.

در حالی که بسیاری از افراد مسن در سلامت عالی یا “فعال اقتصادی” هستند، برخی دیگر با بیماری ها یا در فقر زندگی می کنند.

در مناطق توسعه یافته تر، حقوق بازنشستگی و سایر سیستم های انتقال عمومی بیش از دو سوم مصرف افراد مسن را تامین می کنند. همتایان آن‌ها در مناطق کمتر توسعه‌یافته تمایل دارند طولانی‌تر کار کنند و بیشتر به دارایی‌های انباشته یا کمک‌های خانواده متکی هستند.

علاوه بر این، پیری جمعیت جهانی نیز به این معنی است افزایش نیاز به مراقبت طولانی مدت، ضعفی که در طول همه گیری COVID-19 آشکار شد. متأسفانه، مخارج عمومی در بیشتر کشورها برای پوشش تقاضای رو به رشد کافی نبوده است.

یک عمر ضرر

امید به زندگی به شدت تحت تأثیر عواملی مانند درآمد، تحصیلات، جنسیت، قومیت و محل زندگی است.

نویسندگان خاطرنشان کردند: “برخی ترکیبی از این عوامل اغلب منجر به آسیب سیستمیک می شود که در اوایل زندگی شروع می شود.”

آنها هشدار دادند که بدون سیاست‌هایی برای جلوگیری از آنها، این آسیب‌های سیستمیک یکدیگر را در طول زندگی مردم تقویت می‌کنند و منجر به ایجاد شکاف در دوران پیری می‌شوند.

در نتیجه، پیشرفت به سوی دستیابی به 17 هدف توسعه پایدار (SDGs) می تواند در معرض خطر باشد، به ویژه SDG 10 در کاهش نابرابری ها.

بازنگری در سیاست ها، گسترش فرصت ها

این گزارش به کشورها توصیه می کند در سیاست ها و شیوه های طولانی مدت تجدید نظر کنید مرتبط با معیشت و کار.

بسیاری از دولت‌ها در حال حاضر فرصت‌هایی را برای یادگیری مادام‌العمر و همچنین تقویت و بهره‌گیری کامل از نیروی کار بین نسلی ارائه می‌کنند.

آنها همچنین سن بازنشستگی انعطاف پذیری را برای تطبیق با طیف وسیعی از موقعیت ها و ترجیحات شخصی معرفی می کنند.

معضل بازنشستگی

مقامات همچنین باید در سیستم های حمایت اجتماعی، از جمله تامین حقوق بازنشستگی تجدید نظر کنند.

نویسندگان می‌گویند: «یک چالش عمده حفظ پایداری مالی سیستم‌های بازنشستگی عمومی و در عین حال تضمین امنیت درآمد برای همه افراد مسن، از جمله کارگران شاغل غیررسمی است».

سایر عناصر حیاتی شامل گسترش فرصت های کار شایسته برای زنان و سایر گروه هایی است که به طور سنتی از بازار کار رسمی حذف شده اند.

هدف تأمین رفاه آنها در سنین بالاتر و گسترش ظرفیت تولیدی اقتصاد است.

این تحلیل نشان می دهد که سهم قابل توجه بخش مراقبت های غیررسمی در اقتصاد رسمی نیز باید به درستی شناسایی و در نظر گرفته شود.